Βασίλης Μπουζιώτης…Ο ακούραστος δημοσιογράφος, που όλα αυτά τα χρόνια, γεμίζει σελίδες με αποκλειστικά και υπέροχες συνεντεύξεις. Η σχέση μας μετράει τέσσερα χρόνια, απ΄ τη στιγμή που ανέλαβε το «τιμόνι» της Real Life (ένθετο της εφημερίδας real news), στο οποίο βάζω και εγώ το λιθαράκι μου. Διαβάζοντας την συνέντευξη του, καταλαβαίνεις αμέσως, πόσο ευαίσθητος, ρομαντικός, ονειροπόλος, επίμονος και πεισματάρης είναι. Ένα χαρμάνι που τον κάνει μοναδικό. Για μένα, το μεγαλύτερο προσόν του, είναι το ένστικτο δικαιοσύνης που έχει και κάθε φορά με ξαφνιάζει. Είναι απ΄ αυτούς που δεν φοβούνται να μπουν στα παπούτσια σου και να πονέσουν μαζί σου.
Του ζήτησα συνέντευξη για να εγκαινιάσω μαζί του, μια νέα στήλη στο «Lifestyleoptions», μια στήλη που το τηλεοπτικό παρασκήνιο θα πρωταγωνιστεί … Ο Βασίλης είναι ένας άνθρωπος που ξέρει πολλά και για πολλούς. Έχει μιλήσει με τους σημαντικότερους ανθρώπους του θεάτρου και της τηλεόρασης και σήμερα μοιράζεται μαζί μας «μυστικά» και μας «συστήνεται»!!!
Ευχαριστώ Βασίλη.
Τι παραπάνω είχε η δημοσιογραφία από το θέατρο και σε κέρδισε;
Είχα μια βαθιά επιθυμία από όταν ήμουν παιδί να βουτήξω σ’αυτά τα νερά, που είχα γνωρίσει από τον θείο μου Στέφανο Σακελλάρη. Ήταν κορυφαίος στο είδος του, είχε την ευθύνη του πολιτισμού στη Βραδυνή. Μετρούσε πολλές «νίκες» στον χώρο -ανάμεσα σε αυτές η συνάντησή του με τη Μαρία Κάλλας και όλα τα μεγάλα ταλέντα της εποχής-. Ρουφούσα τα άρθρα του, περνούσα ατέλειωτες ώρες, βλέποντας χιλιάδες ασπρόμαυρες φωτογραφίες που είχε στο αρχείο του, με όλα αυτά τα ξεχωριστά πλάσματα… Όταν έμπαινα στο γραφείο του στη Βραδυνή -μύριζε μελάνι και είχε παντού γραφίδες και δεκάδες κείμενα πεταμένα παντού-, ήταν σαν να μου έκαναν το πιο μεγάλο «δώρο». Έφυγε πολύ νωρίς -ήταν η πρώτη μεγάλη απώλεια την οποία δεν ξεπεράσαμε ποτέ, κυρίως η μαμά μου-, μα πάντα υπάρχει στο νου μου. «Αυτοί που αγάπησαν πενθούν για όλη τους τη ζωή» λέει ο Ευριπίδης. Αγαπούσα το θέατρο από τη μαμά μου -από πέντε χρονών με πήγαινε θέατρο, απ’τα παιδικά της Καλογοροπούλου ως το Τέχνης και την Επίδαυρο- και το αγαπάω πάντα, αλλά με τη δημοσιογραφία έχω μια ιδιαίτερη «ψύχωση»[γέλια].
Aυτή η στενή σου σχέση με το θέατρο σε χει κάνει ποτέ να «ζηλέψεις» το θεατρικό σανίδι;
Μπα…Μεγαλώνοντας, μεγαλώνει και η αγοραφοβία μου και με το ζόρι μπαίνω πια στην πλατεία του θεάτρου -με θέση πάντα στον διάδρομο!- .Άλλωστε “παίζω” στη ζωή μου διάφορους “ρόλους” για διάφορες περιστάσεις, οπότε…καλύπτομαι.
Έχεις κάνει σχεδόν τα πάντα στη δημοσιογραφία. Ποιο είναι το αγαπημένο σου ρεπορτάζ και ποια η θέση που προτιμάς;
-Τα…πάντα όταν λες; [γέλια]. Το θέατρο “πρωταγωνιστεί” στη ζωή μου και η “Απαγορευμένη Ατζέντα” μου, που περνά την δεύτερη εποχή της στο enikos.gr είναι το απόλυτο «πάθος» -ίσως και λάθος μου… Θα ήθελα, μεγαλώνοντας, να αφήσω τους…μαραθωνίους και να χαλαρώσω λίγο -στην Θεσσαλονίκη που λατρεύω πιθανότατα και να στέλνω Ατζέντες…
Πόσες φορές το μήνα θέλεις να τα παρατήσεις όλα και να έρθεις Θεσσαλονίκη; Πως προέκυψε αυτός ο έρωτας;
Θα ήθελα ένα “χορηγό” που να μου καλύπτει κάθε εβδομάδα τα έξοδα μετακίνησης και διαμονής στην Θεσσαλονίκη, που λατρεύω. Δεν κάνω πλάκα. Μπορώ να δουλεύω, να “πετάω” για ένα τριήμερο και να γυρίζω …Πως προέκυψε ο έρωτας; Όπως προκύπτουν οι μεγάλοι έρωτες που σε…κλέβουν από την πρώτη στιγμή. Πως λέμε…κεραυνοβόλος; Γύρω στα είκοσι ήμουν -ερχόμουν για να καλύψω το Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Με το που έβγαινα στην παραλία, ένιωθα την καρδιά μου να πεταρίζει και χαμογελούσα συνεχώς. Ανεβαίνω συχνά-πυκνά [το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας να είναι καλά και κάποιοι επιστήθιοι φίλοι -και ακόμα κι όταν κάτι “στραβώσει”, δεν χάνω το χαμόγελό μου. Δεν ξέρω να στο περιγράψω. Όλα γίνονται πιο “μαλακά” εδώ και πιο “γλυκά”- ακόμα και “χαστούκια” από έρωτα, φαίνονται πιο… ανώδυνα.
Ποιους θεωρείς σταρ στην Ελλάδα;
Οι σταρ μας τέλειωσαν. Υπάρχουν σπουδαίοι δημιουργοί -Παπαιωάννου, Μαστοράκης, Κιμούλης, Κραουνάκης-, υπάρχουν σημαντικοί ηθοποιοί-Μουτούση, Καραμπέτη, Πιττακή, Πατεράκη, Μαρκουλάκης, Λιγνάδης, Παπαληγούρα, Ναυπλιώτου, Τοκάκης [ αχ,τι μου κάνεις θα ‘χω παράπονα μετά]-, αλλά σταρ-σταρ με την παλιά την έννοια, όχι. Η Ζωή ήταν η τελευταία σταρ νομίζω. Αλίκη- Τζένη- Κούρκουλος- Ζωή, Μελίνα. Και υπήρξε -ξεχωριστό κεφάλαιο- η μεγάλη Έλλη Λαμπέτη. Τώρα όχι σταρ δεν υπάρχουν. Υπάρχουν λαμπερά, ταλαντούχα πλάσματα- Σμαράγδα Καρύδη ίσον φως-.
Η συνεργασία σου με τη real news είναι κάτι που σε γεμίζει;
-Με γεμίζει…άγχος [γέλια]. Ήταν ένα διαφορετικό “στοίχημα” όταν το ανέλαβα, πριν από τέσσερα περίπου χρόνια. Είχα εμπειρία 20 χρόνων από το ένθετο Τάιμ Αουτ του Έθνους, όπου έκανα συνεντεύξεις, ρεπορτάζ, κριτικές, αποκλειστικά κλπ, αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα “μενού” που περιλαμβάνει από τον Δημήτρη Παπαιωάννου, μέχρι παρασκήνια, έρωτες, πάθη, λάθη. Οι απαιτήσεις είναι απίστευτες-δεν το καταλαβαίνει κάποιος που’ναι εκτός…Αλλά έχει τη γοητεία του. Σε εξοντώνει και σε ιντριγκάρει…
Τι είναι αυτό που φροντίζεις να μη λείπει ποτέ απ την real life;
Ο σεβασμός στα πρόσωπα που “πρωταγωνιστούν”σε αυτή. Υπάρχουν “παγίδες” στη διαδρομή, αλλά πρέπει να τις αποφεύγεις και να προχωράς δυναμικά και με σεβασμό στον αναγνώστη.
Ο Νίκος Χατζηνικολάου είναι δύσκολος συνεργάτης;
Ο Νίκος Χατζηνικολάου είναι τελειομανής -με τον εαυτό του και κατ’ επέκταση με όλους όσους έχει επιλέξει με δεινότητα να έχει πλάι του. Σηκώνει τον πήχη όλο και πιο ψηλά και θέλει -απαιτεί- σε παροτρύνει να το κάνεις κι εσύ. Έτσι κερδίζονται οι «νίκες» -μέσα από σκληρή δουλειά. Είναι και δύσκολος όταν θέλει και γλυκός όταν θέλει, αλλά κυρίως είναι γενναιόδωρος ουσιαστικά. Όταν έφυγα μετά από δύο δεκαετίες από το Έθνος του έστειλα μήνυμα κι ας γνωριζόμασταν μόνο από συνεντεύξεις που του είχε κάνει. Με αγκάλιασε ζεστά, με πίστεψε, με στήριξε και…τρέχουμε σαν τρελοί όλοι μαζί. Γιατί είμαστε μια «οικογένεια», με εκλεκτούς δημοσιογράφους και αγαπημένα πλάσματα. Περνάμε και γκρίνιες και δυσκολίες και…τσουνάμια, αλλά υπάρχει αγάπη αληθινή μεταξύ μας. Αλληλουποστήριξη. Μερικές φορές και χωρίς καν να πεις κάτι. Μιλάμε με τα μάτια. Σε όλα αυτά τα χρόνια ζήσαμε απώλειες δικών μας, ήρθαν γάμοι και μωράκια, ήρθαν χαρές και λύπες και πάντα ήμασταν ο ένας δίπλα στον άλλο…
Υπάρχουν πράγματα που έχεις μάθει από εκείνον;
Πολλά. Με πείθει όλο και περισσότερο να μην «μασάω» και να προχωράω γερά. Τι άλλο έμαθα; Πως έχω κι άλλες αντοχές που δεν τις πίστευα. Και πως πρέπει κανείς να μένει όρθιος όσο κι αν οι άλλοι λυσσάνε για το αντίθετο.
Έχει υπάρξει άνθρωπος που σου χει αρνηθεί συνέντευξη; Του ξαναζήτησες;
Απο το ξεκίνημά μου βούταγα στα πολύ βαθιά. Και είχα μεγάλη γκάμα. Από τον Παπαιωάννου, τον Τερζόπουλο, την Πιττακή, την Καραμπέτη, την Κονιόρδου, μέχρι όλες τις πρωταγωνίστριες του τραγουδιού [Χαρούλα, Ελευθερία, Άλκηστη, Μαρινέλλα κλπ], της τηλεόρασης [Ρούλα, Μενεγάκη, Μικρούτσικος ]. Να ζητήσω και να μη μου δώσει κάποιος; Μμμμμ, κάτσε να σκεφτώ γιατί γερνάω. Την Κική Δημουλά “κυνηγάω”. Να μείνω σ’αυτό και να μη σου πω για κορίτσια που κυνηγούσαν τη δημοσιότητα και παρακαλούσαν για δήλωση και τώρα κάνουν “επιλεκτικές συνεντεύξεις” ή …σιωπούν γιατί έτσι τους είπαν ότι ανεβάζουν μετοχές. Βαριέμαι πολύ.
Τον τελευταίο καιρό, πολλά πρόσωπα που βγαίνουν από reality και κάθε είδους talent show, είναι στην επικαιρότητα. Πιστεύεις δικαίως ή αδίκως ασχολούμαστε τόσο πολύ μαζί τους;
Αφού “πουλάνε” ασχολούμαστε, τι να κάνουμε; Το αστείο είναι το πως “πουλιούνται” οι ίδιοι. Πάρε κόσμε- πάρε, γίναμε και ζευγάρι μήπως κάνουμε μια ακόμα αρπαχτούλα πριν μας ξεχάσουν.
Οι περισσότεροι celebrities υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχουν «στημένα» παπαράτσι – θέματα; Ισχύει;
Θα σου απαντήσω με κάτι που μου είχε πει η Μαρινέλα. Εγώ αγάπη μου πάω κάθε μέρα τα εγγόνια μου στις κούνιες. Δεν ήρθε να με βρει κανένας παπαράτσι. Αυτές τους καλούν, ντύνονται στην πένα, μαλλί, μακιγιάζ και κάνουν ότι δεν ήξεραν.
Έχεις φίλους από το χώρο;
Μετρημένους στα δάκτυλα. Έχει πέσει πολύ delete τελευταία. Οι αληθινά ακριβοί μου φίλοι μετριούνται στα δάκτυλα.
Σου χει παραπονεθεί ποτέ κανείς για κάτι που έγραψες;
Ε βέβαια. Από μουρλοκακομοίρες, ποιοτικές μέχρι ατάλαντες τηλεοπτικές, που κάνουν καριέρα λόγω συζύγου, αλλά βαριέμαι. Παλιά χαλιόμουν, τώρα γελάω. Πολύ κομμωτήριο έπεσε.
