«ΟΙ ΧΗΡΕΣ», ΚΡΙΤΙΚΗ

Η έμπνευση έρχεται από μια τηλεοπτική μίνι σειρά του 2002 γραμμένη από τη Λίντα λα Πλάντε («Prime suspect»). Η σεναριακή διασκευή του Στιβ ΜακΚουίν και της συγγραφέως Γκίλιαν Φλιν («Το Κορίτσι που Εξαφανίστηκε») όμως ανοίγει το εύρος της πλοκής της σε κάτι πολύ περισσότερο από μια ιστορία γυναικείας εκδίκησης και μεταφέρει τη δράση της ταινίας στο σύγχρονο Σικάγο.

Εκεί, μετά το θάνατο ενός κακοποιού με ύποπτες διασυνδέσεις, η χήρα του βρίσκεται στριμωγμένη από ανθρώπους οι οποίοι ζητούν τα χρήματα που τους χρωστούσε. Έχοντας στα χέρια της τη μυστική ατζέντα του, αποφασίζει να κάνει ένα ριψοκίνδυνο «χτύπημα» για να μπορέσει να τους ξεπληρώσει. Συναντά, λοιπόν, τις χήρες των δύο αντρών που σκοτώθηκαν με τον σύζυγό της και σχεδιάζουν από κοινού την κλοπή 5 εκατ. δολαρίων από ένα χρηματοκιβώτιο οικίας.

Περνώντας από τα ιστορικoπολιτικά («12 Χρόνια Σκλάβος», «Hunger») και ψυχολογικά («Shame») δράματα σε μια ταινία δράσης, ο Βρετανός σκηνοθέτης μοιάζει εκ πρώτης όψεως να κάνει ακόμη ένα βήμα προς το mainstream. Μόνο που η αφηγηματικά συναρπαστική heist movie του είναι μια πολύ φιλόδοξη και περίπλοκη κατασκευή, η οποία θέλει να περιγράψει, μέσα από τη φόρμα μιας αστυνομικής περιπέτειας, τις εξουσιαστικές δομές της σύγχρονης αμερικανικής κοινωνίας. Διότι στις ύποπτες δουλειές του υποκόσμου, του οποίου ο νεκρός γκάνγκ­στερ δεν είναι παρά ένα αναλώσιμο εξάρτημα, εμπλέκονται μια σειρά από διαπλεκόμενα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, ακόμη και αν αυτά παρουσιάζονται στον εκλογικό στίβο ως αντίπαλα στρατόπεδα.

Έτσι, στην κληρονομιά του φιλμ νουάρ, που φτάνει στο σκληρό ρεαλισμό του τηλεοπτικού «The wire», η επώδυνη πορεία των τριών γυναικών (που στην πορεία γίνονται τέσσερις) προς την απελευθέρωση από την αντρική κυριαρχία ξεσκεπάζει ένα δαιδαλώδες μα καλοστημένο δίκτυο διεφθαρμένων εξουσιών. Ο ΜακΚουίν συνοδεύει την περιγραφή του με ουκ ολίγες απλοϊκές διδαχές,υπερφορτώνοντας με υποπλοκές, αναφορές και αλληγορίες το δυναμικό θρίλερ, που θέλει ταυτόχρονα να είναι κοινωνική καταγγελία, φεμινιστικό σχόλιο, πολιτικό δράμα και σαιξπηρική τραγωδία.

Πηγή: athinorama.gr