Η πλαστική χειρουργός, με τα μαγικά χέρια εδράζεται στην Θεσσαλονίκη και το ιατρείο της, επισκέπτονται καθημερινά άνθρωποι, όλων των ηλικιών, που θέλουν να βρουν ξανά την χαμένη τους αυτοπεποίθηση. Η ίδια δηλώνει ερωτευμένη με την δουλειά της και πως ακόμα κι αν μπορούσε να γυρίσει τον χρόνο πίσω, πάλι τον ίδιο δρόμο θα διάλεγε.
Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με την πλαστική χειρουργική;
Ήταν το όνειρό μου πάντα. Απ΄όσο θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να ασχοληθώ με την ιατρική, δεν φοβόμουνα.
Σού άρεσε να διαμορφώνεις δηλαδή τις ζωές των ανθρώπων;
Όταν ήμουνα μικρή δεν ήξερα ακριβώς πώς είναι αυτό. Πιο πολύ ήθελα να θεραπεύω. Το φανταζόμουν σαν τους γιατρούς του κόσμου, δηλαδή σε πράγματα και καταστάσεις που ήταν πολύ δύσκολες. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το βιώνει κάθε νέος άνθρωπος. Και γενικά δεν με απωθούσε η ιατρική, γιατί υπάρχει μεγάλο μέρος ανθρώπων που θέλουν να προσφέρουν, αλλά δεν μπορούν να ασχοληθούν με την ιατρική.
Πώς οδηγήθηκες στον τομέα της πλαστικής;
Στο τρίτο έτος της σχολής συνειδητοποίησα ότι ήθελα να γίνω χειρουργός. Μου άρεσε πάρα πολύ η πρακτική. Και από την χειρουργική επέλεξα την πλαστική γιατί μου ταίριαζε η αισθητική της, η σχέση της με την ομορφιά, με την επανόρθωση. Γιατί η πλαστική χειρουργική έχει πολλά πράγματα πέρα από την ιατρική αισθητική, έχει την επανορθωτική που προσφέρει πάρα πολύ.
Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια πολλοί έχουν μπερδέψει την πλαστική, γιατί νομίζουν πως γίνεται μόνο για αισθητικούς λόγους. Εσύ ασχολείσαι με περιστατικά άλλου τύπου και πώς αισθάνεσαι κάθε φορά που μπαίνεις σε αυτή την διαδικασία;
Ασχολούμαι φυσικά και με περιστατικά επανορθωτικά και με αυτά της αισθητικής, γιατί όλα έχουν την έννοια της επανόρθωσης. Απλά η καθαρή επανόρθωση είναι μετά από τραυματισμούς ή από ακρωτηριασμούς και τραύματα, ενώ η αισθητική ιατρική είναι μια επιλογή του ίδιου του ασθενούς που θέλει να βελτιώσει ατέλειες που έχει.
Πότε πρέπει να μπαίνει ένας άνθρωπος στην διαδικασία της αισθητικής πλαστικής και για ποιο λόγο;
Όποτε νιώθει την ανάγκη και θέλει να το κάνει. Αυτό είναι το φυσιολογικό, δηλαδή όταν κάποιος αισθάνεται άσχημα με το στήθος του, με την μύτη του ή αν έχει πεταχτά αυτιά. Υπάρχουνε τα αντικειμενικά κριτήρια όπως μια πολύ γαμψή μύτη, μια κοιλιά με υπερβολική χαλάρωση λόγω εγκυμοσύνης ή το πολύ βαρύ στήθος. Όταν δηλαδή δεν αισθάνεται πολύ καλά κάποιος γι΄αυτά που έχει, για ψυχολογικούς λόγους, είναι πολύ σωστό να τα διορθώσει.
Τον τελευταίο καιρό ακούμε πως από πολύ μικρά τα κορίτσια μπαίνουν στην διαδικασία να κάνουνε μπότοξ, υαλουρονικά, αυξήσεις στα χείλη και στο στήθος, και αυτό δεν είναι σωστό. Εσύ τι λες;
Δεν έχει καμία λογική τα νέα παιδιά να πάνε να κάνουνε μπότοξ, αλλά το να κάνουνε πιο φουσκωμένα τα χείλη τους δεν είναι παράλογο για μένα. Το να διορθώσουν ένα στήθος, το οποίο δεν υπάρχει ή εάν ο ένας μαστός είναι μεγαλύτερος από τον άλλο, είναι επίσης θεμιτό. Και στο δικό μου κορίτσι θα το διόρθωνα δεν το συζητώ.
Έχεις δει ζωές να αλλάζουν μετά από πλαστικές επεμβάσεις;
Είναι το πιο συνηθισμένο ναι. Μονίμως.
Έχουμε δει όμως και υπερβολικά πράγματα να συμβαίνουν. Εσύ πώς αντιμετωπίζεις έναν άνθρωπο που δεν σταματάει; Ή που θέλει κάτι που δεν του ταιριάζει;
Προσπαθείς να τον καθοδηγήσεις, να του εξηγήσεις ότι αυτό είναι υπερβολή, δεν θα έχει καλό αποτέλεσμα. Συνήθως δεν το κάνεις, οπότε ο άλλος ψάχνει αλλού να βρει την ανταπόκριση που θέλει. Υπάρχει στην πλαστική χειρουργική μια πάθηση ψυχολογικού τύπου, όπου ο ασθενής έρχεται και ζητάει παράλογα πράγματα. Αυτό έχει ψυχολογικό υπόβαθρο και θέλει βοήθεια από την ίδια του την οικογένεια. Αυτά τα περιστατικά δεν τα αντιμετωπίζουμε. Εάν τώρα θέλει απλά πιο φουσκωμένα χείλη ή θέλει μια υπερβολή στο πρόσωπο, τού εξηγείς πως θα παραμορφωθεί. Εάν επιμένει περισσότερο αποφασίζεις να μην ασχοληθείς.
Εάν γύριζες τον χρόνο πίσω θα έκανες πάλι την ίδια δουλειά;
Πάλι ναι. Με πολύ μεγάλη αγάπη.
Έχεις αντιμετωπίσει ποτέ κάτι που σε έκανε να σκεφτείς πως δεν θέλεις να συνεχίσεις να το κάνεις αυτό;
Όχι ποτέ. Απλά κάθε χειρουργείο είναι μια πρόκληση και έχει βαθμό δυσκολίας.
