91 χρόνια ζωής και 50 χρόνια του Οίκου του, δεν επιτρέπουν επ’ ουδενί να βρεθεί ένα μόνο πράγμα που να τον χαρακτήρισε. Λάθος. Υπάρχει. Ο Τζιόρτζιο Αρμάνι άλλαξε τον κόσμο μέσα από το όραμά του.
Mιλάνο. Βρίσκεσαι έξω από τη βιτρίνα του Τζιόρτζιο Αρμάνι και καθώς θαυμάζεις τα καλοραμμένα κοστούμια του, με το μοναδικό tailoring, το εκπληκτικό τους μπλε χρώμα ( ναι, αυτό το μπλε υπάρχει μόνο στο Μιλάνο) και τα απίστευτα υφάσματα, βλέπεις έναν ενενηντάχρονο πλέον άνδρα να διορθώνει το merchandising στις κούκλες με τα ίδια του τα χέρια.
Είναι ο Τζιόρτζιο Αρμάνι, που ακόμα παθιάζεται με τη δουλειά του, βρίσκεται σχεδόν καθημερινά εκεί και θέλει να έχει το τελικό άγγιγμα σε ό,τι και αν κάνει. Ποιος θα μπορούσε, αλήθεια, να πιστέψει ότι ο κορυφαίος μαέστρος του ανδρικού tailoring είναι αυτοδίδακτος; Κι όμως, ο ίδιος ο Αρμάνι ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία, προσπαθώντας να σπουδάσει γιατρός, όνειρο που εγκατέλειψε σχετικά σύντομα, μπαίνοντας στον στρατό. Από εκεί ωστόσο, έμαθε όλες τις λεπτομέρειες που χρειαζόταν για το ανθρώπινο σώμα και τις γραμμές του, κάτι που σίγουρα δικαιολογεί τη μετέπειτα πορεία του.
Ο μύθος του Αρμάνι ξεκινά
Το Παρίσι μεσουρανούσε τότε στην παγκόσμια μόδα και το brand name του «made in Italy» ήταν υπό κατασκευή, οπότε ο δρόμος που σήμερα φαντάζει λίγο πιο εύκολος, εκείνη την εποχή (στα μέσα της δεκαετίας του 70’), δεν υπήρχε καν σαν προοπτική. Ο Αρμάνι πέρασε από οίκους όπως ο Βαλεντίνο και ο Zegna, για να εμφανιστεί πρώτη φορά με το δικό του όνομα, μέσα από ένα αποδομημένο ανδρικό σακάκι, που ερχόταν σε απόλυτη αντίθεση με το αυστηρό tailoring της εποχής. Tα structured κοστούμια, με δυναμικούς ώμους, στενούς γοφούς και μέση ήταν η επιτομή της κομψότητας, ταιριάζοντας απόλυτα στο new yuppie style που αναδυόταν εκείνη την εποχή στην Αμερική, όπου η corporate πλευρά του ανδρικού σύμπαντος στηριζόταν σε μεγάλο βαθμό στην εμφάνιση.
Ο Αρμάνι, όμως, είχε φανταστεί λίγο διαφορετικά τον άνδρα της εποχής του, βλέποντας σίγουρα μπροστά. Και κάπως έτσι δημιουργήθηκε το signature σήμερα drapey σακάκι του οίκου. Για να φτάσει εκεί, είχε πρώτα περάσει τη μαθητεία του, μετά τον στρατό, στον Οίκο Cerrutti, στο πλάι του Νίνο Τσερούτι, όπου πήρε τα ερεθίσματα (ο ίδιος αργότερα θα το πει πως οφείλει τα πάντα στον Τσερούτι) για το tailoring και την ανδρική ένδυση. Μετά, συνάντησε τον Σέρτζιο Γκαλεότι στα late 60s, και μαζί ίδρυσαν τη φίρμα Giorgio Armani το 1975, αφού πρώτα ο Αρμάνι είχε πουλήσει το αμάξι του, έναν σκαραβαίο Volkswagen, για να βρει το κεφάλαιο.
Το «The American Gigolo» που έγινε η απόλυτη στιγμή του Τζιόρτζιο Αρμάνι
Στην περίπτωση, όμως, του Αρμάνι, το σινεμά ήταν αυτό που έδωσε και την τελική απογείωση σε έναν ιταλικό οίκο, που έκτοτε έγινε συνώνυμο της ανδρικής κομψότητας. Η γκαρνταρόμπα του Ρίτσαρντ Γκιρ στο θρυλικό πλέον «The American Gigolo» ήταν το δικό του momentum, όταν η παραγωγή της ταινίας αποφάσισε μετά από μία σύντομη επίσκεψη στο ατελιέ του να του αναθέσει εξολοκλήρου τα κοστούμια του πρωταγωνιστή. «Προτιμώ να αρπάζω ευκαιρίες όπου κι αν παρουσιάζονται. Και αυτή η παρόρμηση με έφερε εδώ που είμαι σήμερα,» έχει δηλώσει ο ίδιος σε συνέντευξή του στους The New York Times.
Τι σχεδίασε, λοιπόν, για τον Ρίτσαρντ Γκιρ; Μία σειρά από κοστούμια ραμμένα σε μαλακά, φίνα υφάσματα, που αγκάλιαζαν το σώμα του νεαρού Γκιρ και αναδείκνυαν τους μυς των ποδιών, δίνοντας ταυτόχρονα μια ρευστότητα στην εμφάνισή του μέσα από τους loose ώμους και το αβίαστο sexiness που εξέπεμπε ένα τέτοιο κοστούμι. «Ήταν μια αποκάλυψη», θα πει ο ίδιος χρόνια αργότερα και θα έρθουμε να συμφωνήσουμε, μιας και τα κοστούμια του οίκου Αρμάνι λατρεύτηκαν και συνεχίζουν να λατρεύονται και σήμερα για αυτή τους την καινοτομία, η οποία κατέληξε να γίνει κλασική. «Καινοτομία» και «κλασική», δύο λέξεις εκ φύσεως αντίθετες, που όμως ένας πραγματικός μαέστρος του είδους του, όπως ο Τζιόρτζιο Αρμάνι, μπορεί να παντρέψει με επιτυχία.
Το American Gigolo ήταν η αρχή για τη σχέση του με την κινηματογραφική ένδυση, με τα κοστούμια που σχεδίασε για ταινίες να ξεπερνούν τα 200 -σχεδίασε κοστούμια και για τον Λύκο Της Γουόλ Στριτ του Σκορσέζε. Κι όχι μόνο στις ταινίες. Η Τζούλια Ρόμπερτς και η Τζόντι Φόστερ παρέλαβαν Χρυσή Σφαίρα και Όσκαρ, αντίστοιχα, φορώντας ρούχα σχεδιασμένα από τον Τζιόρτζιο, τον Il Grande, τον Re, όπως τον αποκαλούσαν από το ιταλικό Re που θα πει Βασιλιάς. Το drapey σακάκι είναι η δική του συμβολή στην ιστορία της μόδας. Αυτό και τα χαμογελαστά μοντέλα του στο catwalk, που συμπληρώνουν το στυλ του οίκου Armani: χαλαρό, πολυτελές, κομψό, φίνο και πάντα μα πάντα made in Italy. Στα 91 του, ο Τζιόρτζιο ολοκλήρωσε την υλική του διαδρομή σε τούτη τη ζωή, όμως η πνευματική του διαδρομή, η κληρονομιά του, θα χρειαστούν αιώνες για να ξεχαστεί. Άλλωστε, ο Οίκος θα στέκει αγέρωχος και θα συνεχίζει τη θριαμβευτική του πορεία. Κι ο Τζιόρτζιο δε θα είναι πια στη βιτρίνα, αλλά θα είναι ψηλά για να παρατηρεί. Grazie Maestro
Πηγή : Andro.gr
