Η Λίμνη της Βουλιαγμένης είναι ένα μοναδικό, σχεδόν μυστηριακό μέρος …και όμως η κουζίνα του John Σκοτίδα, στο Abra Ovata, καταφέρνει να κερδίσει τις εντυπώσεις από το μαγικό σκηνικό!
Η λέξη fusion είναι από τους πιο παρεξηγημένους γαστρονομικούς όρους …και όχι αδίκως κατά τη γνώμη μου. Όλοι μας έχουμε ταλαιπωρηθεί κατά καιρούς από τις εμπνεύσεις που την υπηρετούν και όσο ωριμάζει ένας καταναλωτής (ή ένας κριτικός ή και ένας μάγειρας) τόσο λιγότερο «τσιμπάει» από τη βεβιασμένη δημιουργικότητα που συχνά κρύβει η λέξη αυτή. Ωστόσο, είναι κάποιες φορές που το fusion έρχεται τόσο φυσικά, τόσο αβίαστα στον δημιουργό που ο καταναλωτής το αντιλαμβάνεται ως το πιο νορμάλ και «κανονικό» φαγητό…αρετές που σε συνδυασμό με την προφανή δημιουργικότητα και την -όχι και τόσο προφανή- πρωτοτυπία κάνουν την εμπειρία πραγματικά ενδιαφέρουσα. Αν μάλιστα όλα αυτά συμπληρώνονται και με άρτια τεχνική τότε φτάνουμε στην υψηλή γαστρονομία. Μια τέτοια περίπτωση είναι η κουζίνα του executive chef Jonh Σκοτίδα και του νέου head chef του Abra Ovata Βαγγέλη Δαγδελένη!
Είναι εντυπωσιακό πόσοι δεν έχουν ακόμη επισκεφθεί τη Λίμνη της Βουλιαγμένης! Χρόνια αδιάφορων έως κακών project έχουν καταφέρει να κρατήσουν μακριά πολλούς, όμως όταν αφήνεις τη Βουλιαγμένη και στρίψεις αριστερά στο τελευταίο φανάρι είναι αδύνατον να μην θαυμάσεις το επιβλητικό και απίστευτα ατμοσφαιρικό σκηνικό με τον υποβλητικό φωτισμό. Πέρα από το σκηνικό όμως, είναι πανέμορφα στημένο και το εστιατόριο Abra Ovata αλλά και η παραλία που πλέον φέρει την υπογραφή της Zeus & Dion. Η ατμόσφαιρα θα ήταν αρκετή για να εξασφαλίσει την επιτυχία του εστιατορίου και -ευτυχώς- είναι ακριβώς αυτή η παγίδα που αποφεύγουν!
Ο John Σκοτίδας ζει και εργάζεται στο Λονδίνο (έρχεται εδώ όμως μερικές μέρες κάθε μήνα), έχει πατέρα Έλληνα, μητέρα Φιλιππινεζο-κινέζα και έχει μεγαλώσει στον Παναμά. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν γιατί το fusion του έρχεται τόσο φυσικά και αβίαστα. Και φαίνεται πως τα έχουν βρει εξαιρετικά και με τον ικανότατο -με επίσης μεγάλο μαγειρικό παρελθόν στο Λονδίνο- Βαγγέλη Δαγδελένη και τον sous-chef Γιάννη Αλίμπαλη. Το μενού του Abra Ovata εμπνέεται από όλα αυτά και διαθέτει ως μεγάλα ατού την πρωτοτυπία και την έξοχη ισορροπία ανάμεσα στην βαθιά comfort νοστιμιά και τη φινέτσα που χαρίζει η άρτια τεχνική της κουζίνας.
«Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται» και εδώ το εξαιρετικό ψωμί με το βούτυρο hoisin, τη βελούδινη ταραμοσαλάτα που αρωματίζεται φίνα με kaffir lime και τη φανταστική τυροκαυτερή με gochujang (πικάντικη chili paste σε ζύμωση από την Κορέα) είναι ένα ξεκίνημα που δεν μπορείς να αντισταθείς. Και μετά έρχεται αυτό το “nigiri” με crispy rice και “αθηναϊκή” με καβούρι και αβγοτάραχο και το “ceviche” με μια κρύα, αρωματική κακαβιά με leche de tigre και η προσοχή σου έχει στραφεί πλέον ολοκληρωτικά στο τραπέζι, αφήνοντας το μαγικό σκηνικό απλά στο φόντο!
Δεν θα μακρηγορήσω περιγράφοντας ατελείωτα πιάτα, άλλωστε ένα άλλο ατού της κουζίνας είναι η αξιοσημείωτη σταθερότητα. Θα μείνω όμως μόνο σε δύο: το -κυριολεκτικά- αέρινα τηγανισμένο λαβράκι με φρέσκα κρεμμυδάκια, άγρια χόρτα σε άψογο aldente και ζωμό σόγιας^ ένα πιάτο μνημείο ενός λιτού, αφαιρετικού και ουσιαστικού ελληνο-ασιατικού fusion και βέβαια τις διάφορες -άψογες- παέγιες (paella-γεμιστά, paella king crab & farmer’s paella με πάπια, κοτόπουλο και sobrasada) που έρχονται ψημένες στην εντέλεια με το χαρακτηριστικό socarrat (το καψαλισμένο στρώμα ρυζιού που σχηματίζεται -ιδανικά- στη βάση του τηγανιού και είναι η υπογραφή της αυθεντικής paella).
Tο fusion εδώ έρχεται φυσικά, αβίαστα και διαθέτει ως μεγάλα ατού την πρωτοτυπία και την έξοχη ισορροπία ανάμεσα στην βαθιά comfort νοστιμιά και τη φινέτσα που χαρίζει η άρτια τεχνική της κουζίνας
Ολοκληρώνοντας ένα τέτοιο δείπνο και περιμένοντας τα επιδόρπια της Καλλιόπης Μάρου, δεν σας κρύβω ότι σκεφτόμουν ότι έχει δύσκολο έργο για να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων …ειδικά που προσωπικά θεωρώ συνήθως τα επιδόρπια τον συνήθη αδύναμο κρίκο. Και όμως διαψεύστηκα για μια ακόμη φορά χάρη στον ωραίο baba με plum wine και τη γέμιση από φράουλες αλλά και την υπέρκομψη, ανάλαφρη και άγλυκη εκδοχή του κλασικού μπανόφι με αλμυρή καραμέλα και αλμυρό «χώμα» σοκολάτας.
Κλείνοντας να πω ότι η έμπειρη Φωτεινή Γούλα (ex-Brutus) έχει στήσει μια πολύ ικανή ομάδα στο σέρβις, ενώ και η σχετικά συμβατική λίστα κρασιών μαθαίνω ότι έχει μπει σε τροχιά ενίσχυσης και αναθεώρησης. Last but not least, οι τιμές στο Abra Ovata είναι ισορροπημένες και σωστές και δεν έχουν ακολουθήσει την «τρέλα» που επικρατεί στην παραλιακή.
Πηγή : fnl-guide.com
