Μπορεί ένα Ελληνικό κρασί να κοστίζει 100 και 200 ευρώ; Η Wine Vixen του Andro, Εύα Μαρκάκη, επιλέγει έξι κρασιά που είναι φτιαγμένα για σπάνιες εμπειρίες και αξίζει να τα δοκιμάσουμε έστω και σπάνια, λόγω της τσουχτερής τους τιμής.
Τα τελευταία χρόνια το ελληνικό κρασί έχει πάρει πολύ τα πάνω του και ποιοτικά και τιμολογιακά. Πώς μπορεί όμως ένα νέο (όχι vintage) Ελληνικό μπουκάλι να αξιώνει 100 ευρώ; Πέραν από τα βασικά έξοδα της παραγωγής του όπως το σταφύλι, το νερό, το ρεύμα, τα μηχανήματα, τα βαρέλια, τις φιάλες, τις ετικέτες και το προσωπικό που απαιτείται για να λειτουργήσει ένα οινοποιείο υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που διαμορφώνουν την τιμή. Κάποιοι από αυτούς είναι η μοναδικότητα, η σπανιότητα, η αναγνωρισιμότητα και φυσικά το κρασί το ίδιο.
Το κρασί από μόνο του αποτελεί μια μοναδική εμπειρία γεμάτη συναίσθημα και ιστορίες και αυτό είναι κάτι που μερικές φορές δε μπορεί να κοστολογηθεί ακριβώς. Τα παρακάτω κρασιά είναι φτιαγμένα για τέτοιες εμπειρίες ακόμα και αν οι τσουχτερές τιμές τους μπορεί να μη μας επιτρέπουν να τα απολαμβάνουμε και πολύ συχνά. Αλλά να σας πω και κάτι, εγώ προτιμώ να φοράω τα αγαπημένα μου Manolo μια στο τόσο για παράδειγμα, από το να φοράω κάθε μέρα και μια καινούργια γόβα από τη γνωστή μαγα-ζάρα. Με νιώθετε;
H πιο premium Νάουσα που κυκλοφορεί και σίγουρα ένα από τα κρασιά που μονοπώλησαν το ενδιαφέρον φέτος.
1. Βράνα Πέτρα, Απόστολος Θυμιόπουλος
Είναι με βεβαιότητα η πιο premium Νάουσα που κυκλοφορεί και σίγουρα ένα από τα κρασιά που μονοπώλησαν το ενδιαφέρον φέτος. Ο μάγος του Ξινόμαυρου, o Θυμιόπουλος, με το μαγικό ραβδί του δημιούργησε ένα από τα πιο εντυπωσιακά ελληνικά κρασιά που έχω δοκιμάσει. Και έχω δοκιμάσει πολλά να είστε σίγουροι. Ξινόμαυρο από ένα μόνο αμπελοτόπι, σε υψόμετρο 200 μέτρων, με αμπέλια ηλικίας 23 ετών αποτελεί τη βάση του ενώ οινοποίηση που προσομοιάζει στη φιλοσοφία της Βουργουνδίας δίνει το απαράμιλλης κομψότητας στυλ. Το κρασί ζυμώνει με γηγενείς ζύμες και παλαιώνει για 12 μήνες σε βαρέλια δεύτερης χρήσης. Όλα αυτά συντελούν στη διαμόρφωση της τιμής όμως όπως είπε και η Jancis Robinson για το Βράνα Πέτρα, αν η Νάουσα δίνει τέτοια κρασιά (και σε τέτοια τιμή) μάλλον θα πρέπει να προσέχουν εκεί στη Βουργουνδία (που τα crus της τινάζουν την μπάνκα στον αέρα).
Και αυτό μεταφράζεται απλά πως τέτοια φινέτσα, εκφραστικότητα, συμπύκνωση και μαεστρία στην οινοποίηση πληρώνονται ανάλογα. Αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσεις τις ελάχιστες φιάλες (κάπου 1000 αν δεν κάνω λάθος) και την μυθική χρονιά του 2017 θα σου πω πως το Βράνα Πέτρα αξίζει τα λεφτά του και με το παραπάνω. Και μάλλον συμφώνησαν και άλλοι μαζί μου μιας και το κρασί είναι πλέον sold out!
⇒ Ενδεικτική τιμή: 87 ευρώ.
2. Λούροι Πλατιά, Οινοποιείο Αρτέμη Καραμολέγκου
Πριν σας πω το οτιδήποτε θα σας πω το εξής: πάρτε το όσο προλαβαίνετε. Από τη μια έχουμε το single vineyard concept του Καραμολέγκου που έχει διαλέξει τα καλύτερα αμπελοτόπια του, με πολύ παλιά κλήματα (τα αμπέλια στο Λούροι Πλατιά είναι 150 ετών) και τα εμφιαλώνει χωριστά με διαφορετική μεταχείριση και οινοποιητικά.
Από την άλλη έχουμε τη μαγεία του Ασύρτικου σε full glory. Από την πρώτη γουλιά αυτό το κρασί μου πήρε το μυαλό. Είναι εύθραυστο, κρυστάλλινο, ανθικό και παράλληλα έχει μια τρομακτική συμπύκνωση και μια οξύτητα που παίρνει κεφάλια. Με τα μάτια κλειστά θυμίζει τα Rieslings από μεγάλα crus και αποδεικνύει πως το Ασύρτικο έχει τόσες δυνατότητες που δεν έχουμε ανακαλύψει ακόμα. Χρειάζεται να σας απαντήσω αν αξίζει τα λεφτά του;
⇒ Ενδεικτική τιμή: 60 ευρώ.
Από την πρώτη γουλιά αναρωτιέσαι πως γίνεται ένα κρασί να είναι αιθέριο σαν πεταλούδα ενώ τσιμπάει σα μέλισσα.
3. Clos Stegasta Rare Mavrotragano, T- Oinos
To T-Oinos είναι ένα οινοποιείο που έχει μαζέψει την αφρόκρεμα των ειδικών με μόνο σκοπό να αναδείξουν το ιδιαίτερο terroir της Τήνου. Αρκεί να σας πω πως στην ομάδα ανήκουν διάσημοι οινολόγοι από το Bordeaux αλλά και ο chef sommelier & wine director των εστιατορίων του Alain Ducasse, ο Gerard Margeon.
Από την πρώτη κιόλας χρονιά του οινοποιείου τα κρασιά έκαναν μεγάλη αίσθηση. Πολλοί ήταν αυτοί που βιάστηκαν να πουν «μα καλά είναι τρελοί, αυτοί πουλάνε πιο ακριβά και από τη Σαντορίνη». Σας πληροφορώ πως σε τυφλή γευστική δοκιμή δύσκολα θα ξεχωρίζατε τα κρασιά του Τ-Oinos από αυτά της Σαντορίνης. Γιατί; Μα επειδή έχουν έντονο mineral χαρακτήρα, killer οξύτητα και συμπύκνωση που την κόβεις με το μαχαίρι.
Σαν να μην έφταναν αυτά αποφάσισαν να βγάλουν και τη σειρά rare, που κυκλοφορεί μόνο τις καλύτερες χρονιές και από συγκεκριμένα κλήματα από τις πεζούλες στον Ρασώνα. Από την πρώτη γουλιά αναρωτιέσαι πως γίνεται ένα κρασί να είναι αιθέριο σαν πεταλούδα ενώ τσιμπάει σα μέλισσα. Μάλλον γι’ αυτόν και όλους τους παραπάνω λόγους το Clos Stegasta Rare Mavrotragano T- Oinos ξεπουλάει σχεδόν πριν κυκλοφορήσει! Και όμως!
⇒ Ενδεικτική τιμή: 115 ευρώ.
Το κρασί προπωλείται κάθε χρονιά από το βαρέλι και δε μένει κολυμπηθρόξυλο.
4. La Tour Melas ερυθρό
Αρκετά χρόνια πριν, έχω πάει με τον λατρεμένο μου πατέρα σε κάποιο wine bar του κέντρου για να πιούμε κανένα κρασί παρέα. Μιας και ο μπαμπάς είναι λάτρης του καλού κρασιού με έμφαση στα πλούσια κόκκινα (από που νομίζετε πως πήρα;) του προτείνω να δοκιμάσουμε ένα καινούργιο κόκκινο Bordeaux blend από τη Φθιώτιδα που «λέει πολύ».
Στην πρώτη γουλιά με ρωτάει αν είναι ακριβό. Του απαντώ πως έχει περίπου 30 ευρώ (τόσο είχε τότε) και γεμάτος ενθουσιασμό ζητά να αγοράσει 3 για το σπίτι αναφωνώντας «θα έδινα εύκολα τα διπλά γι’ αυτό το κρασί». Δεν ξέρω αν ο Κύρος Μελάς συμβουλεύτηκε το μπαμπά μου ή αν απλά έκανε το αυτονόητο και ανέβασε την τιμή του La Tour Melas εκεί που άξιζε, πάντως έχω να σας πω πως το κρασί προπωλείται κάθε χρονιά από το βαρέλι και δε μένει κολυμπηθρόξυλο. Τα συμπεράσματα δικά σας…
⇒ Ενδεικτική τιμή: 68 ευρώ.
Ο Θαλασσίτης Submerged είναι το πείραμα του Γιάννη Παρασκευόπουλου που έκανε το σύμπαν να παραμιλήσει.
5. Θαλασσίτης Submerged, Κτήμα Γαίας
Ο Θαλασσίτης Submerged είναι το πείραμα του Γιάννη Παρασκευόπουλου που έκανε το σύμπαν να παραμιλήσει. Σκεφτείτε πως όταν βύθισε τους Θαλασσίτες ανοιχτά της Σαντορίνης το έκανε live αναμετάδοση το BBC. Και μπορεί αρκετοί να σκέφτηκαν πως είναι μια κίνηση εντυπωσιασμού αλλά εγώ που το έχω δοκιμάσει και ψέματα δε λέω, θα σας πω πως το «πείραμα» πέτυχε.
Δεν ξέρω ακριβώς αν αυτό έγινε γιατί οι συνθήκες στη θάλασσα είναι ιδανικές (χαμηλές θερμοκρασίες, απουσία οξυγόνου, σκοτάδι) ή γιατί η ώσμωση μπορεί να κάνει τα μαγικά της και να ενισχύσει τη mineral και θαλασσινή αύρα του Θαλασσίτη. Ξέρω όμως πως ένιωσα δέος όταν αντίκρυσα τη φιάλη με τα κοχυλάκια και τα φύκια και τεράστια συγκίνηση όταν έφερα το ποτήρι στα χείλια μου. Θα ήθελα να το απολαμβάνω πιο συχνά… Αν αξίζει τα λεφτά του; Ας είμαστε ειλικρινείς, παίρνει μεγάλο ρίσκο ο άνθρωπος βυθίζοντας τις φιάλες στη θάλασσα (την πρώτη χρονιά είχαν σπάσει σχεδόν όλα) και από την άλλη δεν κοστολογείται η ελληνική θάλασσα στο ποτήρι. Σωστά; Σωστά.
⇒ Ενδεικτική τιμή: 230 ευρώ.
Ο Αρμακάς δεν είναι ένα κρασί για όλους αλλά νομίζω πως έτσι ακριβώς το ήθελε και ο δημιουργός του.
6. Αρμακάς, Οινοποία Αϊβαλή
Πώς θα μπορούσε να λείπει από τη λίστα μου η ναυαρχίδα του Χρήστου Αϊβαλή; Ο Χρήστος Αϊβαλής είναι ένας από τους πιο παθιασμένους οινοποιούς που έχω γνωρίσει. Πραγματικά πιστεύω πως δε θα μπορούσε να κάνει άλλη δουλειά μιας και είναι τόσο αφοσιωμένος στο αμπέλι.
Πριν χρόνια αποφάσισε να φτιάξει ένα κρασί που να μπορούσε να κοντραριστεί με μεγάλα κρασιά του παγκόσμιου αμπελώνα. Έτσι έφτιαξε τον Αρμακά. Merlot, Malbec, Syrah και Αγιωργίτικο τρυγούνται υπερώριμα, το κρασί παλαιώνει σε καινούργια βαρέλια για 40 μήνες και εμφιαλώνεται σε 300 μόνο φιάλες. Το αποτέλεσμα τα έχει όλα «πολύ»: πολύ βαρέλι, πολύ φρούτο, πολύ αλκοόλ, πολλές τανίνες, πολύ ταπεραμέντο.
Ο Αρμακάς δεν είναι ένα κρασί για όλους αλλά νομίζω πως έτσι ακριβώς το ήθελε και ο δημιουργός του. Ήθελε να κάνει ένα ιδιαίτερο κρασί για όσους αγαπούν τα ζόρια, τα πούρα και τις σιτεμένες porterhouse δίπλα στο τζάκι αλλά και για τους «φίλους» που υποδέχεται πάντα φιλόξενα στο οινοποιείο του.
⇒ Ενδεικτική τιμή: 116 ευρώ.
Πηγή: Andro.gr
