Το περιπετειώδες franchise κορυφώνεται με ελαφρώς φλύαρο, αφηγηματικά μπερδεμένο, υπερβολικά σοβαροφανή, αλλά και ανεπανάληπτα θεαματικό τρόπο.
Τρεις δεκαετίες μετά την προαγωγή του από τη μικρή στη μεγάλη οθόνη, ο Ίθαν Χαντ είναι ακόμα εδώ. Ξεκινώντας από την πένα των Ντέιβιντ Κεπ (“Υπόθεση Καρλίτο”, “Τζουράσικ Παρκ”, “Spider-Man”) και Ρόμπερτ Τάουνι (“Τσάιναταουν”) και υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Μπράιαν Νε Πάλμα, τα κατορθώματά του έχουν περάσει εδώ και τρεις ταινίες στον απόλυτο έλεγχο του Κρίστοφερ ΜακΚουόρι (σεναριακό Όσκαρ για τους “Συνήθεις Υπόπτους”) και τον έχουν μετατρέψει, δίπλα στον Τζέισον Μπορν, στον πειστικότερο σινε-διάδοχο του Τζέιμς Μποντ. Αντιγράφοντας το πνεύμα της τηλεοπτικής σειράς, οι “Επικίνδυνες Αποστολές” του έχουν επενδύσει στην υψηλή τεχνολογία και τα παραπλανητικά τρικ της, διατηρώντας ταυτόχρονα την αφηγηματική στιβαρότητα της παλιομοδίτικης χολιγουντιανής περιπέτειας με πινελιές χιούμορ και ρομάντζου. Το βασικό ατού της, όμως, ήταν και είναι ο Τομ Κρουζ, πρωταγωνιστής και κασκαντέρ ταυτόχρονα, έτοιμος ανά πάσα στιγμή να σώσει τον κόσμο με ένα impossible ακροβατικό.
Τώρα θα χρειαστεί να ξεπεράσει τον εαυτό του, αντιμέτωπος με έναν παντοδύναμο εχθρό χωρίς ανθρώπινο πρόσωπο. Γιατί ένα μήνα μετά τα γεγονότα της “Θανάσιμης Εκδίκησης” το υπερ-εξελιγμένο AI Οντότητα έχει καταλάβει το διαδίκτυο και έχει αρχίσει να παίρνει τον έλεγχο του παγκόσμιου πυρηνικού οπλοστασίου. Κυνηγημένοι από την αμερικανική κυβέρνηση και στο στόχαστρο του Γκάμπριελ, ο οποίος τους στήνει απανωτές παγίδες, ο Ίθαν Χαντ και η ομάδα του έχουν μόλις 72 ώρες για να βρουν τρόπο να τη σταματήσουν. Το σημαντικότερο είναι να εντοπίσουν το σημείο όπου κείτεται το βυθισμένο ρωσικό υποβρύχιο το οποίο είχε αρχικά στην κατοχή του το πανίσχυρο κλειδί. Αλλά για να το καταφέρουν πρέπει να συνομιλήσουν απευθείας με την πρόεδρο των ΗΠΑ.
Οδηγώντας το franchise κεφάλαιο το κεφάλαιο προς την κλιμάκωσή του, οι ΜακΚουόρι και Κρουζ (παραγωγός από την πρώτη ταινία) έκοψαν την τελευταία αποστολή του Χαντ σε δύο μέρη, επιφυλάσσοντας για την “Έσχατη Τιμωρία” το απόλυτο κρεσέντο δράσης και την ιδεολογικο-φιλοσοφική κατακλείδα της σειράς. Το πρώτο ζητούμενο, το οποίο είναι και το κυριότερο για τους πιστούς θεατές των ηρωισμών της Impossible Mission Force, απαντιέται πειστικά, αν και με σημαντική χρονοκαθυστέρηση. Η τελευταία ώρα της ταινίας απλώνει την παράλληλη δράση της σε πολλαπλά ταμπλό, ανεβάζει στα κόκκινα το σασπένς και μέσω μιας αερομαχίας που κόβει την ανάσα εκτοξεύει την ένταση στα ύψη. Παράλληλα, όμως, φορτώνει το μπερδεμένο στόρι της με αχρείαστες υποπλοκές, χαρακτήρες-καρικατούρες και αναφορές (κάποιες επιτυχημένες) στο παρελθόν των “Αποστολών”, ενώ “φιλοσοφεί” με στομφώδη σοβαροφάνεια, η οποία προσπαθεί να υποστηρίξει τον μεσσιανικό ρόλο του Χαντ στη σωτηρία (και διατήρηση) ολόκληρου του σύγχρονου πολιτισμού! Γιατί, δηλαδή; Ο Κάπτεν Αμέρικα και το παρεάκι του είναι πιο μάγκες;
Βαθμολογία : 2/5
Πηγή : athinorama.gr
