«JOKER»

Eνας από τους διασημότερους κακούς στην ιστορία των κόμικς, ο –διά χειρός Μπιλ Φίνγκερ, Μπομπ Κέιν και Τζέρι Ρόμπινσον– Τζόκερ ευτύχησε να διαπρέψει και ως εμβληματική κινηματογραφική φιγούρα. Είναι μέχρι σήμερα όχι μόνον ο πιο καλοπληρωμένος ρόλος στην ιστορία (ο Τζακ Νίκολσον στον «Μπάτμαν») αλλά και ο μοναδικός χάρτινος χαρακτήρας που χάρισε Όσκαρ στον ερμηνευτή του (στον Χιθ Λέτζερ για τον «Σκοτεινό Ιππότη»).

Και να που τώρα ένας άλλος ηθοποιός, ο χαμαιλέοντας Γιοακίν Φίνιξ, έρχεται να κλέψει τις εντυπώσεις ως ο τρόμος της Γκόθαμ Σίτι και η νέμεσις του Ανθρώπου-Νυχτερίδα, σε μια τολμηρή, σχεδόν ανατρεπτική προσέγγιση του μύθου, η οποία επιχειρεί να περιγράψει, με ύφος στιλιζαρισμένου κοινωνικού δράματος, τη μεταμόρφωση ενός καθημερινού ανθρωπάκου σε αρχετυπικό σύμβολο του κακού.

Μεταμορφωμένος εμφανίζεται εδώ και ο Τοντ Φίλιπς, συν-σεναριογράφος του «Borat» και σκηνοθέτης της τριλογίας «The Hangover». Μετρ της χοντροκομμένης κωμωδίας, παίρνει τώρα μια εντυπωσιακή δραματική στροφή στην κόμικς μυθολογία, χωρίς όμως να εγκαταλείψει τις ιδέες του πάνω στη σύγχρονη αντρική ταυτότητα και συμπεριφορά, στα όρια της πολιτικής ορθότητας, στον ρόλο των mass media και στα καταπιεστικά κοινωνικά πρότυπα. Μάλιστα ο ήρωάς του Άρθουρ Φλεκ, ένας μοναχικός άντρας με χρόνιο πρόβλημα συμπεριφοράς (γελάει όταν αγχώνεται, στενοχωριέται ή εκνευρίζεται), είναι ο μέσος λευκός Αμερικανός, που από κοινωνικά προνομιούχος νιώθει πλέον απειλούμενος από παντού· τις όλο και δυναμικότερες γυναίκες, την πληθώρα των μεταναστών, τη διογκούμενη ανεργία, τον ασφυκτικό έλεγχο της (κάθε μορφής) εξουσίας, την ανεξέλεγκτη εγκληματικότητα, την επαπειλούμενη καταστροφή του πλανήτη…

Διεισδυτική, η πολιτικοκοινωνική ματιά του Φίλιπς ακτινογραφεί μια Γκόθαμ/Νέα Υόρκη του άμεσου μέλλοντος, παρουσιάζοντάς τη σαν ένα χαοτικό μικροσύμπαν όπου βασιλεύουν η βία και η διαφθορά. Ο ήρωάς του, ο οποίος ανεβαίνει κάθε μέρα έναν συμβολικό γολγοθά (οι τσιμεντένιες σκάλες), έχει για μοναδικό στήριγμα τη μητέρα του, μια οικογενειακή σχέση που θα αποδειχτεί τραυματική, και ως διέξοδο ένα φανταστικό success story, αυτό της σπουδαίας κωμικής καριέρας. Ο Ρόμπερτ ντε Νίρο, ως σταρ ενός τηλεοπτικού σόου, δείχνει το σκορσεζικό δρόμο: ο Άρθουρ Φλεκ δεν είναι παρά ακόμη ένας Ρούμπερτ Πάπκιν («Βασιλιάς για Μια Νύχτα»), τον οποίο η κοινωνική αδιαφορία μετατρέπει σε νέο, προσαρμοσμένο στα μέτρα της ποπ κουλτούρας Τράβις Μπικλ («Ο Ταξιτζής»).

Μέσω της θεαματικής, σκηνοθετημένης με (ίσως υπερβολικά) δεξιοτεχνικό στιλιζάρισμα μεταμόρφωσής του, αυτός ο «Joker» θα σχολιάσει εύστοχα, και πάντα στο πλαίσιο μιας κόμικς σινε-περιπέτειας, τα συμπλέγματα ευνουχισμού του μέσου Αμερικανού –ψηφοφόρου του Ντόναλντ Τραμπ–, το τέλος των εμπνευσμένων ιδεολογιών (ο Τζόκερ ως επαναστάτης), αλλά κυρίως την περίπλοκη μα άμεση σχέση βίας και θεάματος.

Πηγή: athinorama.gr