«Η ΠΙΣΙΝΑ», ΚΡΙΤΙΚΗ

Oμορφοι, σέξι άνθρωποι σε ένα ειδυλλιακό, μαγευτικό περιβάλλον. Μια βίλα στο Σεν-Τροπέ κι ένα ζευγάρι το οποίο δέχεται την επίσκεψη ενός παλιού φίλου και της 18χρονης κόρης του. Ο Ζακ Ντερέ παρακολουθεί με νωχελικό, τελετουργικό τρόπο το αυτάρεσκο παιχνίδι της αποπλάνησης που στήνεται μεταξύ τους και αποτυπώνει όλη την ερωτική ένταση που γεννούν οι σιωπηλές καλοκαιρινές νύχτες. Κάτω από τα ήρεμα νερά της πισίνας όμως υπάρχει κάτι που ζητά να βγει στην επιφάνεια. Όπως και κάτω από το ψυχολογικό δράμα, στο οποίο εμπλέκονται οι τέσσερις απομονωμένοι χαρακτήρες, εξελίσσεται ένα θρίλερ κρυφών επιθυμιών κι ένοχων απολαύσεων.

Ο Ντερέ διατηρεί μέχρι τέλους τον κυνισμό της ματιάς του και αποφεύγει τις τραγικές ή μελοδραματικές κορόνες, αποκαλύπτοντας το τίμημα που πρέπει να πληρωθεί (ο θάνατος του παρελθόντος) για να μείνει το μέλλον ανοιχτό. Αυτός ο έντονος αμοραλισμός όπως και ο διάχυτος ερωτισμός της ταινίας έκαναν αίσθηση στην εποχή της και την ανέδειξαν σε μεγάλη εμπορική επιτυχία.

Πηγή: athinorama.gr