«ΤΡΙΣΤΑΝΑ», ΚΡΙΤΙΚΗ

Μετά τον «Γαλαξία» ο Μπουνιουέλ επιστρέφει στην πατρίδα του για να μεταφέρει στην οθόνη ένα μυθιστόρημα του Μπενίτο Πέρεθ Γκαλντός, για το οποίο είχε ενδιαφερθεί και ο Χίτσκοκ, αν και «είναι από τα χειρότερά του», σύμφωνα με τον Ισπανό σκηνοθέτη. Εκείνος βρήκε ιδιαίτερα ενδιαφέρον το στοιχείο του κομμένου ποδιού της ηρωίδας, μιας νεαρής ορφανής που έρχεται να μείνει στο σπίτι του φιλήδονου αριστοκράτη Δον Λόπε, ο οποίος δεν αργεί να την κατακτήσει. Η Τριστάνα θα φύγει μακριά με έναν ζωγράφο, αλλά θα επιστρέψει βαριά άρρωστη.

Με σουρεαλιστική ειρωνεία, βλάσφημη σάτιρα και στιλιζαρισμένο ερωτισμό, ο Μπουνιουέλ θα μετατρέψει το ασύμβατο αυτό ρομάντζο σε μια μετωπική μα κινηματογραφικά κομψότατη επίθεση στη θρησκόληπτη, ευνουχιστική ηθική της μπουρζουαζίας και σε μία από τις κορυφαίες στιγμές της φιλμογραφίας του.

Πηγή: athinorama.gr