Για το zohós τα έχουμε ξαναπεί, το εστιατόριο στον κήπο του Electra Palace στη Πλάκα. Είναι γνωστή η συμπάθεια που του έχω. Ο ίδιος ο κήπος, με την τακτική στιλπνή του αισθητική, η κουζίνα του σεφ Σάκη Βενέτη με όμορφα επιμελημένες παραδοσιακές συνταγές με φαντασία είναι λόγοι να χαίρομαι την κάθε επίσκεψη στο εστιατόριο. Κάτι αξιοπρόσεκτο όμως στο καλοκαιρινό μενού, είναι οι απροσδόκητα προσιτές τιμές, που δίνουν την ευκαιρία σε μια πολύ μεγάλη μερίδα κόσμου να χαρεί ένα προσεγμένο και value for money δείπνο.
Ο χώρος είναι μια ανάσα καθαρής patio αισθητικής, που χρησιμοποιεί εύστοχα σαν κάδρο τα όμορφα κτήρια της Πλάκας που τον περιβάλλουν. Χωρίς φλυαρίες, δίνεται μια ανάσα φρεσκάδας με τα πυκνά αρωματικά φυτά που γεμίζουν τον χώρο του zohós, αγκαλιάζοντας όμως το αστικό τοπίο της περιοχής. Τα τραπέζια είναι άνετα απομακρυσμένα το ένα με το άλλο, δίνοντας τον απαραίτητο προσωπικό χώρο στους επισκέπτες, αλλά ταυτόχρονα προσδίδοντας μια ευχάριστη ζωντάνια στον κήπο όταν αυτός γεμίσει.
Μην ξεχάσεις τα κοκτέιλ
Πριν περάσουμε στο φαγητό όμως, η αγαπημένη σε όλους αρχή κάθε γεύματος, ένα κοκτέιλ. Δοκικάσαμε δύο από τα signature κοκτέιλ του zohós, το Enigma (14€), ένα τύπου Mai-Tai με Kavo, ένα ελληνικό ρούμι, και το Kipos (14€), μια μίξη με ελληνικό gin (Mataroa), “πράσινες” γεύσεις (αγγούρι, σέλερι) και σόδα κεράσι. Το Enigma ήταν ισορροπημένο σχετικά, αν και πιο γλυκό απ’ ότι πιστεύω ότι ταιριάζει στα τύπου Mai-Tai, αλλά αναδείκνυε ομαλά τα γλυκά αρώματα του Kavo. Ένα κάπως κοινότυπο, αλλά συμπαθητικό απεριτίφ.
Το Kipos είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον, με τον συνδυασμό αλμυρών λαχανικών και γλυκών φρούτων στη σόδα να φτιάχνουν ένα ελαφρύ, δροσιστικό, απογευματινό κοκτέιλ. Πριν μιλήσουμε για το φαγητό, πρέπει να κάνουμε ειδική μνεία στις τιμές του θερινού μενού του zohós. Έτσι κι αλλιώς ο σεφ Σάκης Βενέτης έχει μια φιλοσοφία μεζέ, με πιάτα που να μοιράζονται, οπότε είναι εύκολο για μια παρέα να δοκιμάσει πολλά πιάτα χωρίς να περιορίζεται σε αυστηρές φόρμες 1ο-2ο-κυρίως πιάτο κοκ. Αυτό γίνεται ακόμη πιο εύκολο με δεδομένο ότι το ακριβότερο πιάτο του μενού είναι στα 20€. Στις τιμές που συναντάμε συνήθως, μιλώντας για ένα εστιατόριο πεντάστερου ξενοδοχείου, είναι εντυπωσιακό και κλείνει το μάτι σε πολλούς ανθρώπους που θέλουν ένα καλό φαγητό χωρίς να πρέπει να δώσουν το μισό τους νοίκι.
Τα πιάτα που ξεχωρίσαμε στο εστιατόριο zohós
Ο zohós τιμά αυστηρά την ελληνική κουζίνα, με νησιώτικη έμπνευση και κάποιες ευφάνταστες πινελιές του σεφ. Στα ορεκτικά ξεκινήσαμε με την ντοματοσαλάτα με ξύγαλο Σητείας, βασιλικό και φράουλα (12€), ένα πιάτο που περιγράφεται επαρκώς από τα υλικά του, μια δροσερή σαλάτα που όσο μπαίνουμε βαθύτερα στο καλοκαίρι θα γίνεται όλο και καλύτερη. Η κροκέτα με καπνιστό χέλι (14€) ήταν ενδιαφέρουσα, με χαρακτηριστική θαλασσινή γεύση, και ευχάριστη λιπαρή οξύτητα από τη μαγιονέζα με λεμόνι τουρσί. Η κροκέτα δεν είναι καθόλου λαδερή, και πολύ αφράτη, που από τη μια κάνει ανάλαφρο το πιάτο για τα ζεστά απογεύματα του καλοκαιριού, αλλά από την άλλη με άφησε να αναζητώ ελαφρώς το ωραίο, σφριγηλό δάγκωμα του καπνιστού χελιού.
Νοστιμότατο ήταν το ψητό καλαμάρι με σιφνέικη ρεβυθάδα και πικάντικο λαδολέμονο (15€). Το καλαμάρι κρατούσε την λαχταριστή υφή του χωρίς να έχει παραμαγειρευτεί, η ρεβυθάδα είχε χυλώσει και καραμελώσει άψογα, μιας και μαγειρεύεται όλο το βράδυ, βγάζοντας μεστές, γλυκές νότες που συμπληρώνουν τη φρεσκάδα του θαλασσινού. Ένα πολύ ωραία εκτελεσμένο, παραδοσιακό πιάτο.
Τέλος, στα πιο βαριά πιάτα, υπάρχει ένας μπακαλιάρος τύπου πλακί (19€), με νοστιμότατη σάλτσα γεμάτη πικάντικα βότανα όπως ρίγανη και έντονα καραμελωμένες γεύσεις από σιγομαγειρεμένα κρεμμύδια. Παρόλο που η σάλτσα ήταν ευωδιαστή και νοστιμότατη, ίσως ο φρέσκος μπακαλιάρος ήθελε να καρυκευτεί λίγο παραπάνω για να μην φαίνεται ξένος στο πιάτο. Συνολικά όμως, μια νόστιμη συνταγή.
Ανώτερή της όμως, και το καλύτερο πιάτο που δοκιμάσαμε στο zohós, ήταν το σιγομαγειρεμένο κατσικάκι Κιμώλου στη γάστρα (20€). Υπέροχο κατσικάκι που λιώνει στο στόμα, και έχει κρατήσει όλα του τα αρώματα, με μια όμορφα αλμυρή, όξινη σάλτσα του ευωδίαζε ρίγανη. Σερβιρισμένο με χειροποίητα μακαρόνια, όχι πολύ καρυκευμένα για να αφήσουν το κατσικάκι να κυριαρχήσει, εξαιρετικό πιάτο, το συστήνω ανεπιφύλακτα. Κλείνοντας με ένα γλυκό, θα προτείναμε το μπισκότο αμυγδάλου με παγωτό σοκολάτα και κεράσια, η παιχνιδιάρικη γλυκύτητά του, και το έντονα αλατισμένο μπισκότο που έδενε εξαιρετικά.
Πηγή : andro.gr
