Το ιστορικό εστιατόριο Όλυμπος-Νάουσα έγραψε ιστορία από το 1927 ως το 1994 και ξαναλειτούργησε πρόπερσι από την οικογένεια Τορνιβούκα (Eagles Palace, Excelsior κ.α.). Μαζί με ένα άκρως boutique και σοφιστικέ ξενοδοχείο στους επάνω ορόφους, κεντούν μια εμπειρία φιλοξενίας που περνά από το στομάχι και καταλήγει στην καρδιά.
Υπάρχουν κάποια ξενοδοχεία ανά τον κόσμο που δέθηκαν με πρόσωπα και γεγονότα κερδίζοντας πρώτη θέση στις αμαξοστοιχίες της ιστορίας. Είναι το Nacional στην Αβάνα, όπου έπινε κατά συρροή ο Hemingway, είναι και το Duke of Ellington στη Βηρυτό, στο μπαρ του οποίου εκτυλίχθηκαν κατασκοπικά επεισόδια. Μήπως λοιπόν αντί για ξενοδοχεία να μιλήσουμε για στιγμιότυπα ζωής που αφήνουν ευδιάκριτο στίγμα στην έννοια της φιλοξενίας; Σε αυτά η Ελλάδα είναι παρούσα και η Θεσσαλονίκη πρωτοστατούσα. Οι ενδείξεις είναι ήδη αρκετές: ένα αεροδρόμιο που φιλοδοξεί να αποτελέσει έναν micro-κόμβο στον βορρά, ένα portfolio από ζουμερές διοργανώσεις – είτε πρόκειται για το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου είτε για τη ΔΕΘ, τα μουσεία που δημιουργούν γεγονότα, όπως η έκθεση Fake (Or) Real που τρέχει τώρα στο Τελλόγλειο.
Κάπως έτσι η πόλη συνομιλεί ευθέως με ένα υποσχόμενο παρόν και -γιατί όχι;- μέλλον. Σχηματίζει, με άλλα λόγια, έναν χωροχρόνο που την εντάσσει στην παρέα των ελληνικών city breaks, δίνοντας το κίνητρο να εμπλουτιστεί ο ξενοδοχειακός της άτλαντας. Ένα ξύπνημα που πάλλεται στη λεωφόρο Νίκης -δρόμος που, παρότι είναι τίγκα στην πολυκατοικία, αποπνέει γνήσια αστική κομψότητα- βάζοντας στο παιχνίδι ξανά το γευστικό τέμπλο που ονομάζεται Όλυμπος-Νάουσα. Μόνο που πλέον το διώροφο art deco κτήριο του 1926, που έχτισε ο αρχιτέκτονας Ζακ Μοζέ και έγινε μπυραρία, καμπαρέ και βέβαια εστιατόριο, από το 2022 συστήνεται ως μια «ολιστική» οντότητα με πυξίδα την εστίαση και τη φιλοξενία υπό τη μορφή πολυτελούς boutique ξενοδοχείου.
Όλα αυτά σε δύο λέξεις: ON Residence – με τα αρχικά να παραπέμπουν απευθείας στο Όλυμπος-Νάουσα- και μια πρόκληση: με πρωταγωνιστές την οικογένεια Τορνιβούκα, ιδιοκτήτρια του ξενοδοχειακού ομίλου Tor και την Grivalia Hospitality, που επένδυσαν αφενός στην αποκατάσταση του διατηρητέου μεγάρου και αφετέρου στη δημιουργία ενός πενταώροφου σύγχρονου κτηρίου ακριβώς από πίσω.
Έτσι προέκυψε ένα λιμπρέτο που ζωντανεύει ιδέες, δημιουργίες, μνήμες, ζωές. Διόλου τυχαίο, καθώς το Όλυμπος-Νάουσα, ακόμα κι όταν έκλεισε, το 1994, επέμενε με έναν ανεξίτηλο τρόπο, καρυκευμένο βεβαίως με τη νοσταλγία και με τα αρώματα του χουνκιάρ μπεγεντί του, να αποτελεί σημείο αναφοράς στην εστιατορική ιστορία της πόλης υποδηλώνοντας το κοσμοπολίτικο βάθρο πάνω στο οποίο έχτισε την πορεία της.
Μια στιγμή όμως: η αναβίωση των μύθων δεν είναι και πολύ εύκολη υπόθεση, γιατί συχνά έχουμε δει παραδείγματα που φρακάρουν στο παρελθόν σαν επικαιροποιημένα μαυσωλεία. Εδώ μάλλον συμβαίνει το αντίθετο: το ON Residence στο σύνολό του αποτελεί ένα πείραμα ισορροπίας ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν. Ασφαλώς σε αυτό συνετέλεσε ένα cast που περιελάμβανε, ανάμεσα σε άλλους, το αρχιτεκτονικό γραφείο Divercity, τη γαλλίδα διακοσμήτρια Fabienne Spahn, τους Πρόδρομο Νικηφορίδη και Bernard Cuomo για τους εξωτερικούς χώρους. Και μαζί, στο νευραλγικό πόστο της κουζίνας, έναν σεφ που μας είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον στο συνεταιριστικό εγχείρημα του Σέμπρικο, τον Δημήτρη Τασιούλα.
Το αποτέλεσμα είναι μια απεύθυνση στις πέντε αισθήσεις. Μαέστρος είναι η όραση, μέσα από τη σκηνογραφημένη υπόμνηση της αισθητικής του art deco η οποία αποτυπώνεται σε έπιπλα, ταπισερί και υφάσματα, τόσο στους κοινόχρηστους χώρους του ON Residence όσο και στα εξήντα δωμάτιά του όπου το ξύλο, οι απαλές μεταλλικές λεπτομέρειες, οι «κεντητές» οροφές στις σουίτες του διατηρητέου εκλεκτικιστικού κτηρίου, ενεργοποιούν την αγαλλίαση της οικειότητας. Αυτό που βλέπεις και νιώθεις στο ON Residence επίσης είναι η σύνθεση: το εγχείρημα απέδρασε από το ευκολάκι της αναπαραγωγής και πήγε στο βάθος, στην ψυχή της αποκατάστασης ενός κτηρίου που του έμελε να γίνει αστικός μύθος με ονομασία προέλευσης τη Θεσσαλονίκη.
Χωρίς ζωή και ατμόσφαιρα εντούτοις ένας τέτοιος χώρος μπορεί να οδηγήσει στη συναισθηματική αποστασιοποίηση κι εδώ τα ηνία αναλαμβάνουν τα κέφια των ανθρώπων. Πατώντας στο retrospective δάπεδο του Όλυμπος-Νάουσα και βλέποντας μέσα από την ευμεγέθη τζαμαρία του τη θάλασσα και τη βουή της λεωφόρου Νίκης, διαπιστώνεις πως εδώ κάτι τρέχει και κυρίως κάτι μαγειρεύεται από τα χέρια του Τασιούλα.
Ο ίδιος εξάλλου μελέτησε τις παλαιές συνταγές του εστιατορίου, επέλεξε κάποιες από αυτές και τους έδωσε νέα πνοή σε ένα μενού που δεν φοβάται τις αλλαγές. Ορισμένα πιάτα είναι μάλιστα άκρως δημιουργικά, με άνισο αποτέλεσμα, αλλά έχουν πάντα μέσα τους Θεσσαλονικιώτικο μπρίο.
Το Όλυμπος-Νάουσα, με το ταξίδι του στην ελληνική αστική κουζίνα που συντονίζεται στις τεχνικές του παρόντος και στις φρέσκιες ιδέες του σεφ του, επιχειρεί να γίνει γευστικό τοπόσημο. Από τη μια, τιμά τις κλασικές του σπεσιαλιτέ, από την άλλη κινείται στους ρυθμούς της πόλης, όταν, για παράδειγμα, γεμίζει με φωτογραφίες από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης τους χώρους του συντονιζόμενο με τον θεσμό. Λέει ότι είναι εδώ «ψυχή τε και γεύσει». Το ίδιο περίπου ισχύει και για άλλα σημεία του ON Residence, όπως το μπαρ Tiger Loop, με τη γλυπτή οροφή, όπου γίνονται DJ sets, θεματικά events, πάρτι.
Όσο για το ON Rooftop στον 8ο όροφο του ON Residence, με τη ματιά του στραμμένη στον Θερμαϊκό, η είδηση είναι ότι ανακαινίζεται διά χειρός των NaNA Architects (βλ. τον εσωτερικό διάκοσμο του MonAsty της Θεσσαλονίκης), οπότε αναμένεται να δείξει το νέο του πρόσωπο στις αρχές του καλοκαιριού. Αν δει κανείς τις δουλειές των παραπάνω αρχιτεκτόνων, το αποτέλεσμα μάλλον θα προκύψει μετά… κομψότητας και θέας.
Πηγή : andro.gr
