«ΑΣΑΝΣΕΡ ΓΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ», ΚΡΙΤΙΚΗ

Δύο χρόνια μετά το βραβευμένο με Χρυσό Φοίνικα ντοκιμαντέρ “Ο Κόσμος της Σιωπής”, το οποίο είχε συνσκηνοθετήσει με τον Ζακ-Ιβ Κουστό, ο 26χρονος Λουί Μαλ υπογράφει την πρώτη αποκλειστικά δική του ταινία, ένα παράλληλων ιστοριών θρίλερ βασισμένο σε μυθιστόρημα του Νοέλ Καλέφ. Σ’ αυτό ο Ζιλιέν δολοφονεί το σύζυγο της ερωμένης του, φεύγοντας όμως από τον τόπο του εγκλήματος παγιδεύεται στο ασανσέρ. Κι ενώ εκείνη τον αναζητά στο νυχτερινό Παρίσι, ένα νεαρό ζευγάρι που έχει κλέψει το αυτοκίνητο του Ζιλιέν μπλέκεται σε μια υπόθεση φόνου.

Με μια σκοτεινή κι απαισιόδοξη διάθεση, αλλά και πικρόχολο σαρκασμό, ο Μαλ ενορχηστρώνει ένα τζαζ κινηματογραφικό κομμάτι που αναπτύσσει σε παραλλαγές την απέλπιδα προσπάθεια του ανθρώπου να ξεφύγει από τη μοίρα του. Υποβλητική ατμόσφαιρα, ρεαλιστικές εικόνες του νυχτερινού Παρισιού, παράλληλο μοντάζ που ενδυναμώνει το σασπένς και ένα αυτοσχεδιαστικό, απόλυτα δεμένο στην αφήγηση σκορ από τον Μάιλς Ντέιβις (ένα από τα καλύτερα κινηματογραφικά σάουντρακ) που σε στοιχειώνει. Ένα χρόνο αργότερα, χάρη και σ’ αυτό το “Ασανσέρ…”, θα γεννηθεί η νουβέλ βαγκ.

Α/Μ. Γαλλία. 1958. Διάρκεια: 90΄. Διανομή: SUMMER CLASSICS.

Πηγή: athinorama.gr