Το Ιώδιο στο Κολωνάκι είναι από εκείνους τους χώρους που δεν τους ανακαλύπτεις απλώς∙ τους αισθάνεσαι. Από τη στιγμή που διασχίζεις το κατώφλι του, μια αδιόρατη ηρεμία σε αγκαλιάζει. Ο χώρος, φωτεινός και ανοιχτός, με προσεγμένη αρχιτεκτονική και λεπτές αποχρώσεις, μοιάζει να αναπνέει μαζί σου. Μια φιλικότητα ανεπιτήδευτη, σαν να σε καλεί σε ένα τραπέζι όπου η θάλασσα και η πόλη συναντιούνται με αβίαστη φυσικότητα. Σε αυτή την αθηναϊκή γωνιά, μόλις έναν χρόνο παρούσα αλλά ήδη βαθιά χαραγμένη στη γευστική μνήμη της πόλης, η φιλοξενία έχει τη δική της αύρα — απαλή, ζεστή, σχεδόν οικεία.
Κάθε στοιχείο στο Ιώδιο μοιάζει επιλεγμένο με εσωτερική συνέπεια· τίποτα τυχαίο, τίποτα επιτηδευμένο. Η κουζίνα του, αφιερωμένη με απόλυτο σεβασμό στα ψάρια και στους θησαυρούς της ελληνικής θάλασσας, χτίζει ένα αφήγημα που συνδυάζει το refinement του fine dining με την απλότητα μιας γεύσης καθαρής, αληθινής, βαθιάς. Εκεί συναντά κανείς την υπογραφή της Γεωργιάννας Χιλιαδάκη, τόσο στη δομή του μενού όσο και στη φιλοσοφία του χώρου — μια παρουσία που διαχέεται σαν εγγύηση αυθεντικότητας, τεχνικής και ζεστής φιλοξενίας.
Το μενού ξετυλίγεται σαν μικρή ποιητική συλλογή θαλασσινών: χωρίς υψηλούς τόνους, αλλά με γραφή λεπτή, ακριβή, γεμάτη ουσία. Η ψαρόσουπα με αχνιστό ψάρι ‘γιουβαρλάκια’ ανοίγει τη γαστρονομική εμπειρία με μια γεύση οικεία αλλά εξευγενισμένη — σαν ανάμνηση που επιστρέφει πιο καθαρή, πιο φωτεινή. Το tartare σφυρίδας λάμπει με την κρυσταλλική του φρεσκάδα, ενώ ο μπακαλιάρος σεφταλιά και η παιχνιδιάρικη ‘σπανακόpizza’ αποδεικνύουν πως η δημιουργικότητα μπορεί να συνδυάσει παράδοση και τόλμη με την ίδια κομψότητα που θα φορούσε ένα φόρεμα υψηλής ραπτικής. Ο φρέσκος τόνος ‘σουτζουκάκια’ είναι ίσως από τα πιο ευφυή και αναπάντεχα πιάτα του μενού, μια γεύση τόσο βαθιά και οικεία όσο και σύγχρονη.
Σε ένα σημείο, τα ζυμαρικά παίρνουν τον δικό τους πρωταγωνιστικό ρόλο, σαν κεφάλαιο αφιερωμένο στη θαλασσινή ευγένεια. Η μανιάτικη calamarata με αυγοτάραχο Μεσολογγίου είναι μια ωδή στο ιώδιο, ένα πιάτο που μιλά σε χαμηλούς αλλά σταθερούς τόνους. Ο αχινός με orecchiette είναι βελούδινος, υπαινικτικός, σχεδόν μυσταγωγικός, ενώ το σπαγγέτι alle vongole αποδίδεται με εκείνη τη λεπτή ακρίβεια που απαιτεί η κλασική, καθαρή γεύση της Μεσογείου. Πρόκειται για μια τριάδα πιάτων που φέρνει στο τραπέζι τη θάλασσα όχι ως εικόνα, αλλά ως βαθιά αίσθηση.
Στα κυρίως, το ψάρι Ευβοϊκού στα κάρβουνα επιβεβαιώνει πως όταν η πρώτη ύλη είναι άριστη και ο σεβασμός απόλυτος, η απλότητα είναι η μεγαλύτερη πολυτέλεια. Φτάνει στο τραπέζι ζουμερό, καλοδουλεμένο, με το κάρβουνο να δίνει την ακριβώς σωστή καπνιστή αγκαλιά.
Οι συνοδευτικές επιλογές —η ντομάτα ροδέλα με εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, ελιά και κάπαρη, η ανηθοσαλάτα ‘της μαμάς’, τα χόρτα στον ξυλόφουρνο, τα αμπελοφάσουλα— μοιάζουν με αποσπάσματα από καλοκαιρινό τραπέζι, φρεσκάδα και καθαρότητα στον απόλυτο βαθμό. Σαλάτες που δεν προσπαθούν να εντυπωσιάσουν, αλλά να πουν την αλήθεια τους.
Και ενώ η θάλασσα έχει ήδη γράψει την ιστορία της, τα γλυκά έρχονται σαν τελευταίος, ευγενικός στίχος. Με άριστες υφές, ισορροπίες και παγωτά που ξεχωρίζουν, κορυφώνονται στο “Chicago” του Κολωνακίου — ένα επιδόρπιο που κινείται ανάμεσα στη νοσταλγία και στη σύγχρονη απόλαυση, δημιουργώντας μια γλυκιά μνήμη που σε συνοδεύει μετά το τέλος.
Το Ιώδιο, τελικά, δεν είναι μόνο ένα νέο εστιατόριο της πόλης. Είναι μια εμπειρία που χτίζεται με φως, με θάλασσα, με λεπτότητα και σεβασμό. Ένας χώρος όπου η γεύση γίνεται αφήγηση, και η απλότητα μεταμορφώνεται σε υψηλή τέχνη. Ένα ταξίδι που δεν θορυβεί· απλώς μένει.
