Δίχως να αλλάξουν οι βασικές δομές του διαμερίσματος που έχει άπλετη θέα στην Αθήνα, οι αρχιτέκτονες άλλαξαν την όψη του δραστικά μετατρέποντάς το σε πιο σύγχρονο και λειτουργικό.
Πώς μπορεί να ανακαινιστεί ένα ρετιρέ διαμέρισμα σε μια πολυκατοικία της δεκαετίας του ’60 δίχως να υπάρξει δραστική αλλαγή στην εσωτερική του διαρρύθμιση; Δίχως, ακόμη, να αλλάξουν η θέση και οι διαστάσεις των υπαρχόντων ανοιγμάτων της πρόσοψης ή του σχεδιασμού της οροφής, που ενυπάρχουν στο διαμέρισμα από προηγούμενη ανακαίνιση.
Κι όμως, γίνεται. Η συνεργασία της Αναστασίας Φιλιππαίου (Σύμβουλος Αρχιτεκτονικού και Εσωτερικού Σχεδιασμού) και της AP ERGONplus που ανέλαβε την κατασκευή και τη διαχείριση του έργου της ανακαίνισης, έδωσε ένα πολύ ενδιαφέρον αποτέλεσμα.
Αυτή η νέα σύνθεση επικρατεί οπτικά στο εσωτερικό του διαμερίσματος λόγω των συμπαγών μαύρων κατακόρυφων επιφανειών από ματ λάκα, σατινέ πόρτες και την εσωτερική επένδυση του τοίχου.
Όλες οι οριζόντιες επιφάνειες, εκτεθειμένες ή κρυμμένες πίσω από τα ερμάρια, είναι κατασκευασμένες από φυσικό ξύλο βελανιδιάς, συμπληρώνοντας το δάπεδο από ξύλο βελανιδιάς, το οποίο ακολούθησε συγκεκριμένη επεξεργασία για να αποκαλύψει τον φυσικό τόνο και την υφή του.
Σε αυτόν τον ανοιχτό χώρο, η φούσκα του τζακιού σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από ένα ενιαίο κομμάτι μεταλλικού φύλλου και η εστία ήταν επενδυμένη με πέτρα από ηφαιστειακή λάβα. Η αρχιτεκτονική πρόταση για την ανακαίνιση περιελάμβανε επίσης τη σχεδίαση μιας σειράς επίπλων από μαύρο μάρμαρο, λαμαρίνα με ανάγλυφη υφή και ξύλο βελανιδιάς, ρυθμίζοντας τον τόνο στο εσωτερικό του διαμερίσματος.
Το συμπαγές μαύρο χρώμα των επιφανειών αντισταθμίζεται από τον παρθένο λευκό τοίχο και την οροφή, αλλά κυρίως από την αφθονία του φωτός που εισέρχεται στο διαμέρισμα από όλη την περίμετρο.
